...-๐ ซากอารยะ ๐-...

   -๐ ซากอารยะ ๐-

   ๑.
   ไร้ร่องรอยบอกว่าข้าบินผ่าน
   ไร้หลักฐานใดใดให้ปรากฏ
   ห้วงอากาศว่างเปล่าร้าวระทด
   ไม่จารจดสิ่งใดไว้ยืนยัน

   มีแค่สาบอักษรที่ว่อนฟ้า
   แล้วลับหายในเวลาที่บิดผัน
   คล้ายน้ำค้างยามเช้าที่ผ่านวัน
   เพียงแค่นั้น นะ ที่มี แค่นี้เอง ๚

   ๒.
   รุ่งอรุณวันใหม่ยังไม่ถึง
   ห้วงคำนึงในจิตคิดโหวงเหวง
   เหมือนหลงทางกลางค่ำร่ำบรรเลง
   ดุ่มคว้างเคว้งความมืดอย่างชืดชิน

   ฟากผืนฟ้าดารายังอ่าแสง
   ยังแจ่มแจ้งจำรูญมิสูญสิ้น
   พยักเพยิดหยอกล้อต่อชาวดิน
   ให้ถวิลเอื้อมหยิบวิบแวมวอม

   จึงกางปีกโผผินบินอีกหน
   แหวกว่ายวนสายลมที่ห่มห้อม
   แม้นชีพดับลับสิ้นก็ยินยอม
   จักพลีพร้อมเพื่อฝันอันพริ้งพราว ๚

   ๓.
   ไม่มีดอกดาราที่อ่าแสง
   อย่ามาย้ำย้อนแย้งยังแกล้งกล่าว
   ฟ้ายังหม่นเมฆบังทุกครั้งคราว
   ที่วับวาวคือซาก.. แห่งจินตนา ๚ะ๛
   .
   .
   ที่ยังเห็นวับวิบกระพริบพราว
   คือเศษร้าวความคิด.. ภาพบิดเบือน
   :
   .
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)
   .
   ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...-๐ ซากอารยะ ๐-... (อ่าน 6470 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้