มันมิง่ายดายดางอย่างที่คิด
เพียงพิชิตเกลี้ยกล่อมมิยอมพล่า
มัวยุดยื้อถือดาบแปลบปลาบตา
ข้างโจราค้อมหัวแสร้งกลัวเกรง
ต่างศิษย์รู้ครูดีมีสำนัก
หลบหลุมพักเยียบเย็นบำเพ็ญเพ่ง
พร้อมลอกคราบฉาบร่างเริ่มละเลง
สิ้นยำเยงกระจายกรายธนู
สลัดสีหรี่แสงแฝงทุกทิศ
เงียบสนิทปิดปากมิขากขู่
สะดุดก้าวเท้าข้องต้องตะปู
สัญญาณสู้กู่ก้องท้องบุรี
หากย่ำแย่แถถั่งดั่งสายคลื่น
ขนแสนหมื่นโถมเถียดเข้าเสียดสี
ไม่เว้นหญิงจริงชายวายชีวี
หันกลับหนีบี้ตามด้วยย่้ามใจ
ไร้กฎกัณฑ์ครรลองท่องธัมมะ
ปะฉะดะเข่นฆ่าหมดปราศรัย
กวาดสิ่งขวางทางตนแผ้วพ้นไป
กินตับไตเกรอะกรังกะหังปาน
ต้องเบ็ดเสร็จเด็ดขาดฟาดที่หัว
ต้องกักตัวตัวขึ้นเครื่องทิ้งเมืองม่าน
ปล่อยฟ้อนเงี้ยวเคี้ยวถั่วเต้นครัวตาน
จะสะท้านถึงฝีริดสีดวง
รพีกาญจน์
