หนึ่งครั้งยังมีหวัง

หนึ่งครั้งยังมีหวัง

ดวงตะวัน พ้นขอบฟ้า เวลาเช้า
ปีกนกเจ้า โผบินวน ช่างล้นหลาม
วาดความฝัน นั้นยิ่งใหญ่ ใจไหวตาม
ทุกชั่วยาม ทุกค่ำคืน ยิ่งยืนยัน

ดาวดวงน้อย ลอยเปล่งแสง ส่องแหล่งทุกข์
คอยปลอบปลุก ทางงดงาม ของความฝัน
ทอประกาย ฉายชีวิต คิดถึงกัน
ให้ด้นดั้น ให้ฟันฝ่า พยายาม

พรากย้อนถิ่น ไม่สิ้นหวัง ทั้งไกลใกล้
ท้องทุ่งไร่ แห่งเขตคาม การก้าวข้าม
บ้านหลังเก่า บ้านหลังใหม่ ในรูปนาม
จึงงดงาม ด้วยความรัก สักแผ่นดิน

จะไปไหน ต่างจุดหมาย แสนทายท้า
ห้วงเวลา การเดินทาง ที่โหดหิน
ริ้วหยาดเหงื่อ แต่ละหยด รดชุ่มริน
ปลอบชีวิน ธรณิน ที่พักใจ

ดวงตะวัน อีกคำรบ คล้อยพลบแล้ว
กระซิบแผ่ว แว่วคำนึง ซาบซึ้งไหม
สะพานดาว สะพานเดือน เลื่อนลอยไป
เส้นทางใด ใหม่หรือเก่า ให้เราเดิน

วาริน
11/9/57

	ผู้เขียน	หัวข้อ: หนึ่งครั้งยังมีหวัง (อ่าน 4952 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้