เก็บยิ้มงามงามยิ้ม     มาพิมพ์ฝัน
ยิ้มงามนั้นนั้นงาม      เกินพร่ำไหว
เก็บรอยยิ้มยิ้มรอย    ร้อยรัดใจ
สุดห้ามไหวไหวห้าม ปรามรักทัน
เพียงแค่พบพบแค่      แลดวงหน้า
หวานตรึงตราตราตรึง คนึงฝัน
ปองใจภักดิ์ภักดิ์ใจ    ไว้นิรันดร์
รักยิ้มนั้นนั้นยิ้ม         ปลื้มปริ่มทรวง



   มุกดาริน  

ม่อนก็ยิ้มทุกวันจันทร์แต่เช้า
อังคารเข้ายิ้มให้ไม่เคยหวง
วันพุธก็ยิ้มได้ไม่หลอกลวง
พฤหัสบ่ายล่วงก็ยิ้มไป

เช้าวันศุกร์แจกยิ้มให้ชาวบ้าน
วันเสาร์ผ่านก็ยังยิ้มสดใส
วันอาทิตย์ก็ยังยิ้มละไม
แต่ลืมไปว่าม่อนลืมแปรงฟัน

ม่อนจัง

ถึงว่าใครมายิ้มพริ้มตาหลับ
นั่งคอพับน้ำลายยืดไม่จืดหมอง
แลอร่ามดูละลานปานกับทอง
แท้ฟันม่อนเหลืองละอองมองพริ้มพราย
ดูดูไปก็งามยามแย้มเยื้อน
เพียงเอ่ยเอื้อนก็หนุกสุขยามสาย
แต่ถ้าม่อนไม่ยิ้มกริ่มกรีดกราย
ดารินว่าอาจคล้ายคุณชายพจน์


  มุกดาริน
**แซวม่อน เอ้ย แซลม่อน

รีบเก็บพริกเก็บผักเอาไว้ก่อน
ตุนไว้ตอนขาดแคลนไม่มีอด
ใส่ตู้เย็นแช่ไว้ไม่รันทด
ไม่มีอดเชื่อม่อนสบายสบาย

ม่อนไม่เหมือนชายพจน์หรือชายน้อย
หุ่นหล่อย้อยแน่นปึ้กอกผึ่งผาย
แม้ณเดชน่ะหรือยังต้องอาย
พี่ติ๊กก็ชิดซ้ายม่อนไม่แคร์
 
ม่อนจัง

มิสเตอร์บีนก็ดีนะม่อนว่า
ก็เพราะหน้าของเขาทะเล้นนั่น
เมื่อมองแล้วก็ยิ้มได้ทั้งวัน
เอ๊ะแต่มันแปลกแปลกพิกลนา

ถ้าจับมิสเตอร์บีนใส่กระดิ่ง
แล้วก็ยิ่งติดหนวดตรงใบหน้า
แล้วก็ทาลำตัวเป็นสีฟ้า
เอ่อม่อนว่าม่อนเป็นม่อนน่ะดีแล้ว
 
ม่อนจัง

ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นนั่นม่อนหรือ
เอ่ออือคือมันฟังแปลกแต่คงแจ๋ว
มีสเตอร์บีนตัวสีฟ้าติดหนวดแมว
ใส่กระดิ่งกรุ้งกริ๊งแล้วแบ๊วมากเลย

ก็ดีนะดูมีคลาสเริ่ดเชิดหรู
มุกอยากดูม่อนสักครั้งไม่นั่งเฉย
ขอคานแห่เสลี่ยงพร้อมล้อมแมวเลย
ฟ้าฝนเอ๋ยจงตกมาดารินวอน

      
      มุกดาริน

เมื่อยิ้มแล้วคิดถึงม่อนม่อนที่สุด
ยิ้มนิดนุชผุดผ่องมองสลอน
ไม่ได้ทักกันนานนะงามงอน
โปรดบอกก่อนม่อนอยู่ไหนใครตอบที

    
       มุก