รอให้ฉันตายก่อนจะได้ไหม
เธอจึงค่อยไปจากฉัน
อนุญาตให้ลืมความผูกพัน
ลืมเยื่อใยเคยให้กันจนหมดสิ้น
ไม่ต้องมีดอกไม้
มาวางไว้บนแท่นหิน
น้ำตาไม่ต้องรดริน
เมื่อวันที่ฉันสิ้นลมหายใจ
เพราะฉันอาจอยู่ในฟ้ากว้าง
ที่เปล่าว่างจนไม่รู้เธออยู่ไหน
ถึงน้ำตาเธอรินรดจนหมดใจ
ฉันก็ยังเป็นได้เพียงธุลี
ขอเวลาที่เหลืออยู่จะได้ไหม
ขอร้องอย่าจากไปในวันนี้
หากถึงเวลาสุดท้ายที่ลมหายใจจะมี
ขอคนที่อยู่ตรงหน้าฉันนี้"คือเธอ"
มุกดาริน
