แซะข้าวตังติดแน่นแผ่นเกรียมไหม้
แบ่งบิใส่ปากอมข่มความหิว
พอข้าวพองคล่องคอรอละลิ่ว
ยาไส้กิ่วแค่อิ่มยิ้มม่วนงัน(สบาย)
น้ำเหลือนิดติดพื้นบ่อตื้นเขิน
ถือถังเดินตักมีทีละขัน
อากาศเย็นเป็นไข้ไม่ว่ากัน
ครบสามวันผ้าชุบเช็ดลูบตัว
เสื้อม่อฮ่อมย้อมเองกางเกงเก่า
ตรงหัวเข่าก้นโกะโปะปะทั่ว
คาดผ้าต่องตารางจางมัวซัว
หมวกสวมหัวเท้าเถิบสวมเกิบยาง
ไร้เตียงตั่งนั่งนอนฟูกหมอนมุ้ง
ไฟรมยุงนอนฟากตากในห้าง
ฟืนไม้ดุ้นหนุนรองหัวป้องวาง
สุมกองฟางหน้าหลังบังแดดลม
ยามล้มลุกคลุกคลานแข้งถลอก
กอบดินพอกกาบใบไม้ห่อหุ้ม
ผลมะนาวมะกรูดคลึงสูดดม
เก็บยาต้มยาผงชงน้ำกิน
หมดลำไยใบบุญเคยหนุนเนื่อง
สลึงเฟื้องแบ๊งก์บาทก็ขาดปลิ้น
จุกจับจ๋อรอจ้างสร้างชีวิน
แทบด่าวดิ้นสิ้นศกยังตกงาน
รพีกาญจน์
