คิดถึงไม่รู้เบื่อ

คิดถึงคนเคยเห็นเคยเล่นหัว
เคยเย้ายั่วหยอกเอินเดินเคียงข้าง
เป็นเพื่อนผู้รู้ใจไม่อำพราง
อยู่ท่ามกลางสายตาอิจฉากัน

ต่างฐานะวัยวุฒิคือจุดเปลี่ยน
เสมือนเสี้ยนหนามขวางทางที่ฝัน
สุดที่จะเดินด้นหนทางตัน
ต้องรอวันเวลาฟ้าปรานี

ใจครวญหาอยากเห็นเช่นกาลก่อน
ทุกคืนนอนหลับฝันถึงนวลฉวี
เหมือนบุญนำกรรมรั้งให้รอรี
วันเดือนปีเปลี่ยนไปใจยังคง

“คิดถึง”คำซ้ำซากมากไม่เบื่อ
มีล้นเหลือ“มโน”มุ่งไว้สูงส่ง
ไม่อวดโอ่โวว่า“ข้าซื่อตรง”
เจตน์จำนงคำนึงถึงแต่เธอ

คิดถึงคนเคยเห็นเคยเล่นหัว
คิดถึงตัวคืนวันเฝ้าฝันเก้อ
หวังสักวันคงได้ไปพบเจอ
จะไม่เผลอลืมเลือนเพื่อนคู่ใจ

เต็ม อภินันท์
๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ / ๒๐.๔๐น.

ขอบคุณภาพจาก Internet

	ผู้เขียน	หัวข้อ: คิดถึงไม่รู้เบื่อ (อ่าน 5413 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้