[ มอง • มิมีที่สิ้นสุด ]
๏ มองซิมองท้องฟ้าคราสะท้อน
กระทบแสงระยับตอนอุทัยสาง
ลมโบกพลิ้วเอื่อยแผ่วตามช่องทาง
มองสล้างหลายร้อยลี้มีทะเล
๏ มองทางซ้ายปลายสุดอยากฉุดรั้ง
เก็บพลังมาหลอมหล่อมิให้เขว
เติมต่อเพื่อให้สูงขึ้นบนพื้นเพ
ไม่หันเหเบี่ยงสะบัดซัดทลาย
๏ มองเบื้องหน้าเบื้องหลังมีพลั้งเผลอ
มาปรับจูนนำเสนอสิ่งที่หาย
แล้วนำความมาสานต่อพอบรรยาย
เหมือนแหวกว่ายในสายชลพ้นทางตัน
๏ มองให้แกร่งแรงกล้าเหมือนผาหิน
ตีปีกบินเฉกวิหคมิผกผัน
เสาหลักเมืองยังคงอยู่ปัจจุบัน
ชีวิตนั้นของมนุษย์อย่าหยุดเดิน
" ท่านชายในสายหมอก "
[/size]
