คงเป็นกรรม นำทาง สร้างเช่นนี้
ทั้งทั้งที่ มีน้อง ครองเสมอ
ด้วยอาชีพ บีบให้ ได้เจอะเจอ
เนื้อเสนอ คอยพล่าม ยลตามคำ
คอยเสแสร้ง แต่งชม ภิรมย์รื่น
ปั้นหน้าชื่น เอ่ยกานท์ วอนหวานฉ่ำ
มือเปะปะ ตระกอง แตะต้องทำ
ถึงถลำ ยากหยุด ฉุดห้ามใจ
หากเล่นดี ตีบท รันทดแตก
คนจ่ายแจก แบ๊งก์พัน กันยกใหญ่
ตะลึงมึน ยืนจ้อง คล้องมาลัย
ลากตัวไป กอดจูบ ลูบกายา
บู๊ผิดคิว ฉิวเชือด ถึงเลือดสาด
ตบตีพลาด แดงช้ำ ดำแก้มหน้า
ผู้ชมทุกข์ ลุกลือ ร้องฮือฮา
วิ่งกรูมา หิ้วหอบ ปลอบประโลม
จะขึ้นรถ ลงเรือ เหนือล่องใต้
ย้ายวิกไป ระนาด ปี่พาทย์โหม
ก่อนเปิดฉาก ลากฆ้อง กลองประโคม
มิพ้นโฉม ยุพิน สูดกลิ่นนาง
มันคืองาน การแสดง แฝงสมมุติ
จะสิ้นสุด ปลายเปิก เมื่อเลิกจ้าง
ชีวิตจริง หญิงหนึ่ง ถึงวายวาง
รักมิสร่าง จุมพิต นิจนิรันดร์
รพีกาญจน์ ลิเกเก่า อิอิ
