ทุกค่ำคืนหนุนหมอนนอนแนบข้าง
จนรุ่งสางสุขแท้คงแน่นิ่ง
เข้าชิดชมดมใกล้ร่างไหวติง
น้องคือหญิงพธูยอดบูชา
ยามเอ่ยเอื้อนอวยคำชุ่มฉ่ำหวาน
ดั่งอ้อยตาลเกษมสันต์แสนหรรษา
ยามเหนื่อยนักพักผ่อนหย่อนกายา
เตรียมน้ำท่าคอยไว้ได้อาบริน
ยามหม่นหมองต้องโทษทัณฑ์แทงโถม
เฝ้าประโลมเคียงกายทุกข์คลายสิ้น
ยามตกต่ำทำมาฝืดหากิน
ยอมขุดดินหาเผือกเลือกเผาไฟ
ยังจำมั่นมิลืมปลื้มมิหยุด
ว่าพี่คือบุรุษสุดยิ่งใหญ่
เพียงหนึ่งเดียวเกี่ยวข้องปองหทัย
รักเรื่อยไปใดเยียนยากเปลี่ยนแปร
นี่เกือบเดือนเลื่อนลั่นสั่นสะท้าน
ผละจากงานจ่อมจมระทมแย่
อะไรหนอนำน้องต้องเชือนแช
ทิ้งชายแก่อยู่หลังนั่งครวญคราง
มือกุมหน้าซบหมอนนอนสะอื้น
ทุกทุกคืนรำพึงถึงสว่าง
เคยไล้ลูบจูบจับประทับวาง
โอบกอดร่าง...คืนนี้น้องนอนกับใคร?
:a020:
รพีกาญจน์
