แขนทั้งสองตระกองกอดเจ้ายอดขวัญ
ต้องจากกันร้างไกลเกินไถ่ถอน
ยินเสียงร่ำพร่ำเรียกยังเพรียกวอน
ว่าช้าก่อนรอเช้าร้าวดวงมาน
ขออิงแอบแนบใจรับไออุ่น
อ่อนละมุนละเมียดรับสดับขาน
แม้นจากจรตอนนี้ฤดีดาล
คงร้าวรานร่นล้าด้วยอาลัย
จะหักจิตคิดจากยิ่งยากยิ่ง
แปลบประวิงวุ่นหวั่นกระนั้นไหน
ลำบากแล้วแคล้วล่องด้วยหมองใจ
เริ่มหวั่นไหววูบวาบเอิบอาบทรวง
แต่จำจากพรากเจ้านะคราวนี้
แม้นฤดีโศกเศร้าภูเขาหลวง
ใช่สิ้นรักหักหาญหรือลาญลวง
แต่เป็นช่วงเข้ากะ.. ตอนเที่ยงคืน ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
