เยี่ยมมากภาษาไทย
เมื่อเล่าเรียนเพียรรู้ดูสักหน
ที่มืดมนตนต่ำคำภาษา
ได้เปิดโสตโลดลิ่วพลิ้วฟ้อนฟ้า
ชื่นหนักหนาอักขราคุณค่าไทย
เสียงสูงต่ำร่ำร้อยประดอยประดิษฐ์
งามโสภิตลิขิตขั้นสวรรค์ไหว
เจิดจรัสทัศนาทุกคราไป
บรรเลงใจในหับทิพย์ระยิบยับ
เทิดดำรงคงควรทั่วสวนศรี
เพชรมากมีพรรณรายหมายหยิบจับ
เลือกด้วยใจไหวหวามยามซึมซับ
ถ้วนสดับสำนวนอวลลออ
วาริน
๕/๑/๕๘
