วันที่ชื่นที่ใช่ไม่ใกล้แน่
เห็นเพียงแค่เพียงคำคอยพร่ำหา
ฝากสายลมสายฝนดลนำพา
ถ้อยวาจาวาทินยินขจร
ต่างคำตอบคำถามยามคิดถึง
ใครคนหนึ่งคนนี่ที่ริมหมอน
ให้หวั่นหวาดหวั่นกลัวล้มตัวนอน
รักจะซ้อนจะช้ำระกำใจ
พรหมสร้างสมสร้างชะตามาลิขิต
เหมือนมิ่งมิตรมิ่งกมลจนอ่อนไหว
ยากเอ่ยปากเอ่ยความตามฤทัย
ฟ้าวันใหม่วันนี้หรือมีจริง
วาริน
๓๐/๑/๕๘
