เพราะผมแก่เกินไปใช่ไหมครับ?

เหงื่อซึมไหลไคลคราบฉาบติดผิว
เงยหน้านิ่วหิ้วของจ้องหาบหาม
หายใจกลั้นเกร็งข้อท้อคุกคาม
เอ็นฟูกล้ามปูดโปนยกโยนยอง

เหงื่อขาดเม็ดเสร็จซ้ายย้ายวนขวา
ตามหัวหน้าจัดแจงแบ่งเขตของ
ยื่นจังหวะจะจับมือรับรอง
งานคงต้องสืบเนื่องเฟื่องต่อตัว

ลืมตาลายชายเสื้อปาดเหงื่อแก้ม
ดำแต่งแต้มพอกพิมพ์เพื่อนยิ้มหวัว
เหนื่อยหอบถี่จี้จ้ำจนระรัว
กลัวแสนกลัวเจ็บป่วยซวยคืบคลาน

สะอื้นฮักตักข้าวค้างคาช้อน
ลมยอกย้อนแทรกหลังกระบังต้าน
ดื่มน้ำอึกถึกคอจ่อเพดาน
ทึ่งสะท้านสำรอกฉอกกระจาย

เมื่อยแสนเมื่อยเหนื่อยอ่อนแรงผ่อนล้า
เริ่มชักช้าเม็ดงานพานหดหาย
งานคือเงินเงินคืองานพานมลาย
พองานน้อยพลอยจ่ายเงินคลายคุ้ม

สะอื้นฮึกซึกซักทรงเซทรุด
เหงื่อหยดยุดจุดใจดั่งไฟสุม
สิ่งรู้สึกสุดท้ายที่รายรุม
น้ำเปียกชุ่มตาอกเมื่อตกงาน

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพราะผมแก่เกินไปใช่ไหมครับ? (อ่าน 3890 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้