กลอนไม่ดีเพียงพอจะต่อสาย
รู้มีชายหลายจองจ้องมองอยู่
ถึงไม่เห็นเพราะไกลแต่ใจรู้
แอบเฝ้าดูห่างห่างระหว่างเรา

คงไม่คิดจริงจังดั่งตั้งจิต
แค่เป็นมิตรชิดใกล้ให้หายเหงา
เพราะคิดเองเออเองเกรงเพียงเงา
มากหยอกเย้าลืมตัวชั่วครั้งคราว

เฝ้าคิดถึงเพียงใดไม่รู้หรอก
ยิ้มภายนอกรู้ไหมใจแสนหนาว
ไม่แสดงแสร้งเหมือนไร้เรื่องราว
แต่ทุกคราวสับสนจนอึงอล

จะต่อกลอนตอนนี้กี่ความหมาย
หมดลวดลายอักษรกลอนตกหล่น
ไม่สวยหรูคู่ควรจะยวนยล
กลอนพิกลพิการทรมานใจ

รู้ตัวดีไม่มีค่ากว่าใครอื่น
เคยยิ้มชื่นเสียหลักเขาผลักไส
แก้วแสนสวยลวดลายกระจายไป
พร้อมหัวใจหล่นแตกแหลกเป็นจุณ

วาริน
8 /2 /58