ดอกไม้ที่ไม่บาน

ดอกไม้ที่ไม่บาน

วันนี้เราคนเดียวแสนเปลี่ยวเปล่า
ไม่มีเงาคนนั้นให้ฝันถึง
มีเพียงความอาลัยในคำนึง
ดังอื้ออึงรบกวนปั่นป่วนใจ

เคยฟังเสียงสายลมพรมดนตรี
ก่อไผ่สีออดแอดรับแดดใหม่
เสียงนกร้องยามเช้าเฝ้าถามใคร
สูดกลิ่นไอดินนุ่มความชุ่มชื่น

หอมโรยรินไม่สิ้นกลิ่นดอกรัก
ด้วยสมัครไมตรีที่หยิบยื่น
กลางสายลมเสียงน้ำยามค่ำคืน
ทั้งหลับตื่นห่วงหวงเต็มดวงตา

วันนี้คงไม่มีสีดอกไม้
ที่เหลือไว้กิ่งเก่าอับเฉาค่า
ฝนไม่หลั่งพรูพรายจากสายฟ้า
ดับสิ้นแล้วแวววราหนอมาลี

ตกจากต้นหล่นลงในดงหญ้า
รอเวลาสายแดดแผดรังสี
จะเหี่ยวเฉาโรยราล้าฤดี
คงไม่มีดอกไม้ให้ชื่นชม

วาริน
6/2/58

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ดอกไม้ที่ไม่บาน (อ่าน 3321 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้