ชีวิตนี้มีกรอบกำหนดไว้
ต้องเดินไปตามกรอบตอบสนอง
อนาคตจึงพุ่งรุ่งเรืองรอง
ตามครรลองความคิดคตินิยม
หากใครเดินนอกกรอบก็คิดหนัก
อุปสรรคยื้อยุดสุดขื่นขม
กลายเป็นคนแปลกหน้าในสังคม
โลกกลมกลมช่างมืดมิดปิดหนทาง
จำต้องอยู่ในกรอบอย่างบอบช้ำ
ก้าวเดินซ้ำบนทางเก่าเขาแผ้วถาง
ชีวิตเหมือนรถไฟไปตามราง
ใครคิดต่างต้องทิ้งรถกระโดดลง
(กล้าหรือเปล่า)
