" ใจนางเหมือนทางรถ "

ชายเปรียบให้ ใจนาง เหมือนทางรถ
ช่างเคี้ยวคด ไหวหวั่น และหันเห
ทั้งอุรา วาทะ เหลือคะเน
ช่างรวนเร สับสน ทุกหนทาง

ส่วนใจชาย คล้ายเป็น ดั่งเช่นรถ
บริบท ดุจฝาก คำถากถาง
บรรทุกรัก ภักดิ์ส่ง อนงค์นาง
แทบอับปาง ซวนเซ นางเรรวน

ถนนใน ใจนาง สับรางเลี่ยง
แสนสุ่มเสี่ยง ทุกวัน ผกผันผวน
บรรทุกรัก หนักเหลือ ให้เนื้อนวล
ทุกขบวน มากมาย แทบวายปราณ

* พราว วลี *

ใครเปรียบเปรย ก็ช่าง อย่าฟังเขา
ใจของเรา รู้ดี จะกี่ช่วง
จะจริงแท้ แค่ไหน หนอในทรวง
แท้ทั้งปวง เจ้าของ ต้องรู้ดี

ใจพราวนั้น แน่นหนัก ต่อรักแท้
ไม่ผันแปร เปลี่ยนไป ในวิถี
ไม่คดเคี้ยว เลี้ยวรัก เลยสักที
แล้วใจพี่ พรานไพร อย่างไรกัน
 

อยากเจาะใจ พี่นัก ดูสักหน
ว่าเป็นคน ใสซื่อ หรือหลอกหลอน
ถ้อยคำขาน จารพจน์ ในบทกลอน
ช่างออดอ้อน ลึกซึ้ง ตรึงอุรา

พี่กล่าวมา ยังคิด พิศวง
พราวยังงง อยู่ดี นะพี่จ๋า
งั้นขยับ ใกล้น้อง เพื่อมองตา
ปรารถนา รู้ซึ้ง ถึงใจพราน

ว่าทำไม บางช่วง ชอบลวงล่อ
ทำชีกอ พูดพร่ำ แต่คำหวาน
จนใจน้อง ล่องลอย หลงคอยนาน
คล่องคำขาน จริงหนอ พ่อพรานไพร

ร่ายวลี ลมปาก หลงฝากฝัน
แล้วเหหัน ห่างเหิน ไปเพลินไหน
หว่านเสน่ห์ เล่ห์ลิ้น ก็ผินไป
ไม่ใส่ใจ ทิ้งพราว ให้หนาวทรวง

หากจะถาม ชอบพี่ ที่ตรงไหน
บอกไม่ได้ เลยหนา ว่าแอบหวง
ต้องซ่อนเร้น เน้นหนัก อย่าทักทวง
กลัวติดบ่วง พรานไพร ไม่รักพราว

ชอบพรานไพร ใจดี มากที่สุด
เป็นมนุษย์ ไหวอ่อน รู้ร้อนหนาว
มีทะลึ่ง ตึงตัง บ้างครั้งคราว
เป็นผู้บ่าว น่าฮัก ยิ่งนักเออ

* พราว วลี *

จู่จู่เกิด เปิดอก ต๊กใจหมด
อ่อนระทด เลยใจ รู้ไหมพี่
รู้สึกหวิว แปลบปลาบ กำซาบดี
จั๊กกะจี้ วาบหวาม ทุกยามมอง

เปลือยอกเปล่า เอามือ น้องถือจับ
แล้วขยับ ใกล้หนอ สองต่อสอง
ทำทีท่า หมายจะ กอดตระกอง
เล่นเอาน้อง เผลอสั่น หวาดหวั่นทรวง

พี่จับไหล่ ของน้อง ประคองหน้า
แล้วสบตา หวานซึ้ง ไปถึงสรวง
ลืมหมดสิ้น เจ็บฝัง ทุกข์ทั้งปวง
ด้วยแดดวง ด่ำดื่ม หลงปลื้มพราน

เหลือบมองอก อีกที คราวนี้หล่ะ
เจอจะจะ ต๊กใจ เกินไขขาน
ตะลึงงัน จนต้อง ร้องอุทาน
ในดวงมาน มากมาย หญิงหลายคน

เริ่มต้นคือ หญิงลิตฯ สนิทน้อง
และโอ่งทอง อีกราย หรือปลายฝน
ดารกะ ศศิ ปริกมล
ตลอดจน ซ่อนซุก มุกดาริน

อีกเนื้อนาง ปลาทู อยู่ในจิต
พราวหมดสิทธิ์ พี่ไพร คนใจหิน
แถมน้ำหนาว พราวเห็น เป็นอาจิณ
ยังถวิล ปลิ้นปลอก ลวงหลอกพราว

 :a020:

* พราว วลี *