# อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ #

" เสนอรัก "

คิดถึงคะนึงหา.....อุระพาผวาพลัน
เคยล้อพะนอกัน.... ระยะนั้นก็ผันไป

ยังฝังภวังค์อยู่.....และพธูจะรู้ไย
อยากชิดสถิตใน.....หฤทัย ณ ใจเธอ

หมายมาดสวาทดัง.....เกาะและฝังสิหวังเจอ
รักล้นสิปรนเปรอ.....เพราะละเมอเสมอมา

ก่อนเคยจะเอ่ยรัก.....สิประจักษ์ตระหนักลา
ด้อยบุญสกุลกา.....ผละอุราและจาบัลย์

แน่ชัด ณ บัดนี้.....เพราะฤดีมิมีปัน
รักเเน่มิแปรผัน.....จะมิหวั่นจะมั่นคง

ไม่อาจจะขาดนวล.....สติทวนและถ้วนตรง
บอกรักสลักลง.....เพราะพะวงอนงค์เดียว

* พราว วลี *
17/3/2558
 
 

ชมชื่นระรื่นชิด     สเดาะจิตลิขิตกลอน
กาลผันตะวันรอน    อุระมั่นมิปันไป

อิ่มเอมเกษมศานต์    อภิบาลผสานใจ
ร้อยรักสลักใย     กระแซะติดสนิทปรางค์

จุมพิตประชิดพักตร์    ปิตินักเพราะรักนาง
จากนี้บ่มีห่าง     ชนะใจฤทัยนวล

* พราว วลี *
 

พี่เปรื่องประเทืองพจน์.......... ..........มธุรสจรดยอ
เห็นนั่นมิทันรอ.......................... กระแซะหนอและล้อพลัน

รีบด่วนประมวลความ......................กระเทาะตามมิถามกัน
หญิงแท้มิแปรผัน........................... สิริโฉมประโลมใจ

ไม่เชื่อก็ลองรัก...........................จะตระหนักสลักใย
โชติช่วง ณ ทรวงใน...........................อุระพี่จะมีพราว

* พราว วลี *

 

คนเขาจะจีบกัน....................สิจะรั้นแวะกั้นยืน
พี่ศรีฯน่ะมีปืน....................ก็ระวังจะสั่งยิง

ขวด"หึง"รำพึงครวญ.....................รึจะป่วน ชะ! กวนจริง
หึงหวงริช่วงชิง........................มุติแพ้ก็แถไป

ส่วนพราวน่ะสาวงาม....................และมิตามนิยามใด
พี่ศรีฯก็มีใจ.....................ประจุภักดิ์เพราะรักพราว

* พราว วลี *

:045:

ขวดเผยกระเทยแท้......................ชิ!ชะ!แถมิแลเมิน
ทิ้งพราวสิกล่าวเกิน.......................วจะป่วนรึกวนกัน

ตัวชายสิใจหญิง......................มิประวิงสะดิ้งพลัน
พี่หมูก็รู้ทัน.....................วิเคราะห์ขวดน่ะอวดแมน

* พราว วลี *

 

ผู้ชายน่ะร้ายนัก.......................ก็ตระหนักประจักษ์มา
หันหนีซะทีลา....................มิประสงค์จะลงเอย

กับใครก็ไม่สน.....................เพราะกมลมิทนเลย
เปรื่องเนี๊ยบสิเปรียบเปรย....................เหยาะแหยะแท้และแถเทียว

ส่วนขวดน่ะชวดชิด....................สปิริตก็นิดเดียว
แมนหลุดสะดุดเชียว....................ดนุรู้สิสู่คาน

* พราว วลี (คนดีที่หนึ่งเลย)