กลบท สร้อยสน...-๐ อรุณรุ่งสู่ย่ำเย็น ๐-

   - กลบท สร้อยสน -
   -๐ อรุณรุ่งสู่ย่ำเย็น ๐-

   ๑. วันเวลาลาแล้วลาลับล่วง
   ล่วงผ่านทุกทุกช่วงให้ห่วงโหย
   โหยประหวั่นหวั่นว่ายามล้าโรย
   โรยและดับดับโดยเสื่อมสิ้นดวง

   ๒. ดวงตาสองสองตาเริ่มพร่าแสง
   แสงเคยส่องส่องแจ้งทุกแห่งห้วง
   ห้วงวันผ่านผ่านพ้นเริ่มหม่นทรวง
   ทรวงตระหนักหนักหน่วงเมื่อล่วงวัย

   ๓. วัยยิ่งผ่านผ่านพ้นยิ่งหม่นหมอง
   หมองหม่นสิ้นสิ้นผ่องครรลองไหล
   ไหลผ่านทุกทุกสิ่งก็กริ่งใจ
   ใจที่หวาดหวาดไหวเริ่มจ่อมจม

   ๔. จมสู่ห้วงห้วงแห่งอาวรณ์ว่าย
   ว่ายวนเวียนเวียนคล้ายขื่นไข้ขม
   ขมอกยิ่งยิ่งคิดยิ่งจิตตรม
   ตรมอกฝืนฝืนข่มระทมทุกข์

   ๕. ทุกย่างก้าวก้าวสู่วันสุดท้าย
   ท้ายที่มุ่งมุ่งหมายคือใจสุข
   สุขท่ามกลางกลางเวลาที่ล่ารุก
   รุกล่าบั่นบั่นบุกไม่เว้นวัน

   ๖. วันชราราโรยใกล้โปรยปิด
   ปิดฉากช่วงช่วงชีวิตสิ่งคิดฝัน
   ฝันแห่งวัยวัยอรุณอบอุ่นอัน
   อันพ้นผ่านผ่านผัน.. เท่านั้นเอง ๚ะ๛
   :
   .
   - Black Sword -
   (มยุรธุชบูรพา)

   ขอขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet
   ๐--------------------๐

"กลบท สร้อยสน"

ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

   ๑.) บังคับให้มีการซ้ำคำ (ซ้ำคำหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำแรกของช่วงกลาง" ของกลอนในทุก ๆ วรรค
   ๒.) บังคับให้มีการซ้ำคำ (ซ้ำคำหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของวรรคก่อนหน้า" กับ "คำแรกของวรรคถัดไป" เรื่อย ๆ จนจบสำนวนกลอน

* อ้างอิง : กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลบท สร้อยสน...-๐ อรุณรุ่งสู่ย่ำเย็น ๐- (อ่าน 17963 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้