# กลบทสะบัดสะบิ้ง #

" เพียงรำพึง "

จงไปดี มีสุข สนุกสนาน
จิตชื่นบาน พบทาง สว่างไสว
รักบรรจบ อบอุ่น ละมุนละไม
มินอกใจ หรือพบ ตลบแตลง

จงลืมฝัน วันรัก สลักเสลา
ที่สองเรา เคยต้อง ระหองระแหง
เธอหลงคำ ทำซบ ประจบประแจง
คำเขาแสร้ง ยั่วจิต ประดิดประดอย

เราเลิกคบ จบกัน สวรรค์สวาท
พังพินาศ รักหมด กระถดกระถอย
หลงวาจา ลาเลื่อน สิเคลื่อนสิคล้อย
รักสุดสอย เกินปรับ ประคับประคอง.

* พราว วลี *
 1/2/2558
 *กลบทสะบัดสะบิ้ง* ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๕ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

              พิจารณาเห็นว่า ที่เพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ
             ๑.) ให้ช่วงหลังของกลอนในแต่ละวรรคมี ๔ คำ
             ๒.) ใน ๔ คำนั้นให้คำที่หนึ่งกับคำที่สามซ้ำกัน และ คำที่สองกับสี่ ให้มีการล้อสัมผัสอักษรกัน
             ๓.) คำสุดท้ายของช่วงกลาง สัมผัสสระกับ คำที่สองของช่วงหลัง ของกลอนในแต่ละวรรค