เดียวดายในความไม่รู้

เดียวดายในความไม่รู้

ที่นี่คือที่ไหนเราไม่รู้
มานั่งอยู่อย่างไรไม่รู้ด้วย
ชีวิตที่เดียวดายไม่ร่ำรวย
ขาดคนช่วยปลอบขวัญพาบันเทิง

มองเบื้องหน้าฟ้าครามน้ำสีฟ้า
ในวิญญาณ์ระลอกครืนคลื่นยุ่งเหยิง
ลมอารมณ์พลิ้วพลิกริกระเริง
คิดเตลิดเปิดเปิงเปะปะไป

วันนี้เป็นคนไกลที่ไร้คู่
ฉันเหงา..เศร้า..หดหู่เธอรู้ไหม
ตั้งแต่เช้าจรดเย็นมิเห็นใคร
เธออยู่ไหนช่วยฉันปลอบขวัญที

@ เต็ม อภินันท์
๑๕ มีนาคม ๒๕๕๘ / ๑๖.๕๑ น.

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เดียวดายในความไม่รู้ (อ่าน 6268 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้