" บทกวี : กำสรดเนปาล "
มันกำลังพิโรธเคียดขึ้ง
สูบคนตั้งเกือบครึ่งสลายสูญ
ญาติพี่น้องระส่ำระส่ายกายอาดูร
เทวษปูนต่างกำสรดหยดลงธรณี
เจ็ดจุดเก้ากว่าริกเตอร์
เเรงเบ้อเร่อเท่อ ยากจะแหวกหนี
ประชากรบ้างนอนหลับจับประดี
บ้างคงเปล่า ๆ ปลี้ ๆ แทบไม่รู้ตัว
โอ้พงศ์พันธุ์ต่างขวัญผวา
ดั่งผีบ้าซาตานมารานทั่ว
คงรวบรวมพลังพังระรัว
ถาโถมจั่วผืนแปลนแสนอาลัย
ราบพินาศเป็นหน้ากลอง
ค้นขุดซากเลือดนองครั้งยิ่งใหญ่
สัญญาณเตือนบอกโลกวิปโยคหรือไง
เกินทนไหว ก็ขอให้บอกเบาเบา
ทุกประเทศทั่วภูมิภาค
ต่างช่วยเหลือเบื้องฟากฝั่งกำลังเศร้า
ต้องนึกถึงใจเขาและใจเรา
คลี่คลายความดำเทากลับฟื้นเสียเทอญ
" อักษราวุธ "
