สะพายย่ามตามหาชายอาภัพ
เจอช่วยจับรายรุมกักกุมขัง
เขาเป็นคนขาดสติสตังค์
ชอบปึงปังโอดโอยร้องโวยวาย
ร่ำไห้ทีตีอกบวมฟกช้ำ
ถูกข่มเหงสกรัมทำเสียหาย
แถมขุ๋เข็ญบังคับสับแทบตาย
เพื่อนหญิงชายพร้อมพรักมักหลอกลวง
เขามาดแมนแสนฉลาดขาดเฉลียว
เป็นเหยื่อเหยี่ยวเฉี่ยวโฉบโลภของหวง
แฟนหน่ายหนีฤดีเศร้ากระเป๋ากลวง
นายเตะถ่วงเนืองเนืองเรื่องเงินงาน
ประสาทไวใจอ่อนรับร้อนหนาว
แรกเห็นสาวงงงันสั่นสะท้าน
เกิดลุ่มหลงละเมอเพ้อซมซาน
ตามถึงบ้านลัดเลาะเกาะประตู
มองแง่ดีที่ประจักษ์รักคนง่าย
ไม่ชอบขมถ่มน้ำลายระคายหู
ยอมรับใช้ไปโลดโดดลงรู
ไม่นิ่งดูเพื่อนแพงถูกแทงฟัน
สะพายย่ามตามหาถ้าพบเขา
พูดแผ่วเบาคล้องจองทำนองฝัน
มือฟ้อนฟายร่ายรำเจื้อยจำนรรจ์
ใช่แล้วนักประพันธ์ฉันท์กาพย์กลอน
รพีกาญจน์
เรียบเรียงจากหนังสือ ปาฐกถาและคำบรรยาย
เรื่อง ชีวิตของนักประพันธ์ เล่ม 1 หน้า 63
พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ
