รำพึงรำพันจำนรรจ์กล่าว
เรื่องราวคราวครั้นวันสดใส
ประทินกลิ่นชื่นรื่นหทัย
เมื่อไกลใจยังปลูกฝังจำ
ผกาหอมพร้อมพรมสายลมพริ้ว
ทอดริ้วปลิวข้ามคืนความฉ่ำ
สำเนียงเสียงพี่วจีย้ำ
สุขล้ำสุขเหลือเมื่อยลยิน
เช่นกันเช่นเคยไม่เลยร้าง
เพียรสร้างทางไว้ใจถวิล
หวังรอคอยคู่กลับสู่จินต์
คืนถิ่นซบทรวงดวงดอกไม้
ปิ่นมุก
