กาพย์ยานี ๑๑...- เหมือนที่นึกหวั่น -

...กาพย์ยานี ๑๑...
- เหมือนที่นึกหวั่น -

ลึกลึกแล้วนึกหวั่น
ว่าสักวันต้องผิดหวัง
ใหม่ใหม่ไม่ชิงชัง
ยัง“ข้าวใหม่”ใน“ปลามัน”

เก่าเก่าเกิดเงาหมอง
เบื่อหน่ายนองในใจนั่น
หวานชื่นคลายคืนครัน
พลันจืดเป็นชืดเย็นชา

นานเนาเข้าก็อิ่ม
เกิดสนิมสิเนหา
นั่งนอนอ่อนระอา
อาวรณ์หวานพานวอดวาย

ความดีลี้หล่นลด
ชั่วปรากฏขึ้นมากมาย
หวานหวังพังทลาย
หายห่วงหาเอื้ออาทร

ลึกลึกที่นึกหวั่น
แล้ววันนั้นมาถึงก่อน
ไม่ทันวันม้วยมรณ์
รอนรักไปไม่เหลือเลย

@ เต็ม อภินันท์
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๘/ ๑๘.๕๒ น.

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กาพย์ยานี ๑๑...- เหมือนที่นึกหวั่น - (อ่าน 5026 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้