บางครั้ง...หัวใจก็หวั่นไหว
เมื่อสายลมพัดความเศร้าเข้ามาใกล้..ในเขตฝัน
แหงนมองฟ้าที่เปลี่ยนสี ผ่านคืนวัน
เจอะหมอกควันปกคลุมครอบ ..รอบหัวใจ

เหมือนน้ำค้างที่พร่างพา ..เมื่อคราเช้า
โดนแดดเผาด้วยอรุณ โหยกรุ่นไห้
ที่เคยชื่นก็กลืนกลบ ถูกลบไอ
ใจเอ๋ยใจก็เลือนร้าง..ไม่ต่างกัน

     มุกดาริน