ร้องตะโกน ออกไป ให้มันดัง
คนแนวหลัง รับรู้ ดูไหมหนา
ทหารเก่ง อยู่ใต้ หนักอุรา
จะร้องหา ใครแทน แสนราวี
เสียสละ เลือดเนื้อ เบื่อลมฝน
ระวังตน รอบด้าน ต้านวิถี
กระสุนปืน ลั่นไก สู้ไพรี
หลบไม่ดี เจอภัย ตายเท่ากัน
ชาตินักรบ จบลง คงไม่ทราบ
เหงื่อไหลอาบ ท่วมร่าง ห่างสุขสันต์
อยู่กับปืน กอดปืนตลอดวัน
แม้กลางวัน ยังต้อง มองตระเวณ
