เพลงยาวคำหยาด*
แต่คำหยาดหยาดคล้ายน้ำค้างขืน
ให้ฉ่ำชั่วโชยคำเพียงค่ำคืน
หาเรียกเด่นดาวดื่น ให้คืนดวง
คงพยางค์ร้างไร้ไปจากโลก
เหลือแต่เศร้าโศลก บนแมนสรวง
ที่สุดคิดสุดค้นแก้คนลวง
อันหลากไหวไกลล่วง ตามเวลา
โอดเสียงซออ้อเอื้อนส่งเดือนลับ
แผ่วสายศัพท์เสียดไห้หทัยหา
ไผ่ยังพลิ้วปลิวใบโอบไทรนา
หากดิ่งดำเคยระดา ยังไร้ดาว
คงหมดแล้วเพลงรื่นของคืนนี้
คำหยาดเหลือเพียงคลี่ กระดาษขาว
เป็นเศษคำเศษคล้องของเพลงยาว
กับรอยร้าวแร่งขาดที่พาดใจ ฯ
พรายม่าน
๑๐ มกราคม ๕๖
*คำหยาด: หนังสือรวมบทกวีที่ได้รับรางวัลซีไรต์ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
