เก็บเสื้อผ้าห้าชิ้นใส่ถุงปุ๋ย
พาดไหล่ลุยเดินเท้าเข้าเมืองหลวง
วุฒิปอหกตกงานพานเศร้าทรวง
แล้วแต่ดวงชะตานำพาไป
อยู่บ้านนอกขอกนาท่าคอยฝน
ผักพืชผลเหี่ยวแห้งแล้งไม่ไหว
สารรูปซุบผอมตรมตรอมใจ
นิ่งทำไมจุกเจ่าเท่ากับตาย
เสาะหางานร้านรวงหยุดทวงถาม
งานหาบหามขึ้นลงส่งขนถ่าย
งานสุ่มเสี่ยงสารพันอันตราย
กะเช้าบ่ายยืนนั่งรวดทั้งวัน
โปรดเมตตาข้าเถิดวอนเปิดรับ
ทดลองกับงานรู้ดูสร้างสรรค์
ส่วนค่าจ้างร่างแรงจะแบ่งปัน
สุดแต่ทั่นมีจิตพิจารณา
จากถนนจนตรอกซอกซอยทั่ว
ยอบนั่งตัวงอก่องเหงื่อนองหน้า
ท้องไส้กิ่วหิวข้าวหาวโรยรา
สืบวันวาพ้นผ่านงานไม่เจอ
เดินเงยก้มผมยุ่งลากถุงปุ๋ย
หน้าหม่นมุ่ยคอตกอกหมองเหม่อ
ไม่มีเส้นเอ็นดูกลูกท่านเธอ
ดูบ้าเบลอสะอื้นคืนบ้านเฮา
รพีกาญจน์
