" รักในสายฝนพรำ "
ยามฝนพรำ ฉ่ำเย็น กระเซ็นไหว
พี่โอบไหล่ นวลน้อง ประคองขวัญ
เมื่อฝนโรย โปรยปราย ต้องกายพลัน
น้องหนาวสั่น อุรา ผวาทรวง
พี่กางร่ม ให้น้อง ตระกองกอด
มือสวมสอด อ้อมแขน ราวแหนหวง
ดุจปกป้อง ดูแล ทั้งแดดวง
ทุกทุกช่วง อบอุ่น ละมุนมาน
ฝนเจ้าเอย ตกมา แล้วอย่าหยุด
กลัวสะดุด ดื่มด่ำ ความฉ่ำหวาน
ห้วงภวังค์ รั้งจิต สถิตนาน
ลืมวันวาน เวลา ทุกคราเคียง
พี่โน้มกาย มาใกล้ ยิ่งใจสั่น
ก็นึกหวั่น หวามจิต เกินคิดเลี่ยง
สายตาซึ้ง ตรึงน้อง ยามมองเมียง
ได้ยินเพียง ใจเต้น มิเว้นวาย
ยินเสียงพี่ นี้แว่ว ดังแผ่วหวาน
ละมุนมาน มิจาง มิห่างหาย
กระซิบหยอด ออดอ้อน มิคลอนคลาย
ดั่งพี่ชาย ห่วงหา แสนอาทร
หญิงหนิง พราววลี
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ทค่ะ
