เพิ่งคิดได้ภายหลัง

เพิ่งคิดได้ภายหลัง

............................มด
เพราะหลงรสอ้อยตาลหอมหวานชื่น
พอได้ชิมแล้วปลื้มเพลินดื่มกลืน
เป็นการยื่นชีพมอบมัจจุมาร

ชีพนนทุกข์ถูกปลงเพราะหลงสวย
กับมดม้วยปรากฏเพราะรสหวาน
เป็นบทเรียนมีค่าน่าวิจารณ์
ฉันมองผ่านเลยไปใจจึงตรม

ชอบหญิงที่อ่อนหวานชำนาญพูด
ร่างสวยฉูดฉาดฉายจรดปลายผม
หญิงกระด้างร่างดำไม่ขำคม
มินิยมเอาใจใฝ่ปองเลย

เพิ่งรู้ซึ้งถึงหญิงงามพริ้งเพริศ
ไม่ควรเทิดทูนนอนร่วมเขนย
เธอมิพิษทั่วกายไม่ควรเชย
มิเห็นเคยจงรักภักดีใคร

เคยมาแล้วแก้วใจที่ใสผ่อง
เกิดหม่นหมองมืดดำจิตร่ำไห้
สวยกับหวานนั้นพอต่อนี้ไป
มิยอมใกล้จดจำเป็นตำรา

“หวานเป็นลม”จริงจังดังคำเว้า
สวยกับเศร้าคู่กันไร้ปัญหา
เมื่อก่อนนี้คิดได้ดังกล่าวมา
หยาดน้ำตาคงไม่ต้องไหลริน

@ เพลิน พจมาลย์ ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์
๗ ตุลาคม ๒๕๕๘/ ๑๙.๐๕ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพิ่งคิดได้ภายหลัง (อ่าน 3713 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้