ห้องสามห้อง โดย วินทร์ เลียววารินทร์

ห้องสามห้อง

-1-

ชีวิตมนุษย์ทุกคนประกอบด้วยห้องสามห้อง...

ห้องทั้งสามนี้เรียงต่อกันเป็นแถว มีประตูเชื่อมกันห้องต่อห้อง
ห้องที่หนึ่งคือห้องอดีต เชื่อมกับห้องที่สองคือห้องปัจจุบัน ซึ่งเชื่อมกับห้องที่สามคือห้องอนาคต

ตัวตนทางกายภาพจริงๆ ของเราอยู่ในห้องปัจจุบัน เราไม่สามารถอยู่ในห้องอดีตและห้องอนาคตได้
เพราะห้องปัจจุบันเป็นพื้นที่ทางกายภาพ ส่วนห้องอดีตกับห้องอนาคตเป็นห้องเสมือนจริง(virtual rooms)

ห้องอดีตเป็นพื้นที่ในฝันของเรา ส่วนห้องอนาคตเป็นเพียงอากาศธาตุ
มันเป็นผลรวมของเหตุการณ์ที่สะสมกันมาหรือจินตนาการของเรา มันไม่มีอยู่จริง
แต่จิตของเราสามารถอยู่ได้ในทั้งสามห้อง

หากจิตของเราอยู่ในห้องปัจจุบัน เรียกว่ามี ‘สติ’
หากจิตอยู่ในห้องอดีตหรืออนาคตเรียกว่า ‘ใจลอย’ หรือ ‘ฟุ้งซ่าน’

ห้องอดีต ห้องปัจจุบัน และห้องอนาคตจะเปลี่ยนสภาวะไปทุกวินาที ทุกๆ ขณะจิต
ห้องปัจจุบันจะกลายเป็นห้องอดีต ห้องอนาคตจะกลายเป็นห้องปัจจุบัน

ห้องปัจจุบันถูกขนาบด้วยห้องอดีตและห้องอนาคตเสมอ เราอยู่ห้องกลาง
ไปทางซ้ายเป็นอดีต ไปทางขวาเป็นอนาคต เนื่องจากความคิดเราสามารถเดินทางไปมา
ระหว่างสามห้องนี้ได้อย่างง่ายดาย เรามักพบตัวเองเกิดอาการ ‘ใจลอย’ คือกายอยู่ในห้องปัจจุบัน
แต่ใจเปิดประตูไปอยู่ที่ห้องอื่น ผลก็คือเราเสียเวลาชีวิตท่อนนั้นๆ ไปเปล่าๆ ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากห้องปัจจุบัน

-2-

ห้องอดีตประกอบด้วยชั้นวางเหตุการณ์เรียงตามลำดับเวลา
ชั้นแรกแถวแรกคือเหตุการณ์วันที่เราเกิด ถัดมาเป็นเหตุการณ์วันที่เราเติบโตเป็นเด็ก
ชีวิตในโรงเรียน วันที่ไม่สบาย วันที่ไปดูหนัง ฯลฯ

ห้องปัจจุบันเป็นห้องว่างกับข้าวของนิดหน่อยพอให้เราทำอะไรก็ได้ที่จะทำ

ห้องอนาคตประกอบด้วยชั้นวางเหตุการณ์ต่างๆ ไม่เป็นระเบียบ สับสนปนเป
เหตุการณ์เหล่านี้เป็นภาพฝันที่เปลี่ยนรูปได้

ห้องอดีตเคยมีตัวตนทางกายภาพจริง แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว
ห้องอนาคตก็ไม่มีจริงเพราะมันยังมาไม่ถึง มันเป็นแค่ภาพที่เราสร้างขึ้นมา
ไม่ว่าเราจินตนาการอะไร มันก็จะปรากฏในห้องอนาคต เช่น
จินตนาการว่าเราจะเป็นแชมเปี้ยนนักวิ่ง ห้องอนาคตก็จะปรากฏเหตุการณ์เราเป็นแชมเปี้ยนนักวิ่งขึ้นมาทันใด
แต่มันยังเป็นพื้นที่เสมือนจริง ไม่ใช่ความจริง

เราจะทำให้ภาพ virtual เป็นจริงได้ก็เมื่อเราทำการบางอย่างในห้องปัจจุบัน
แล้วส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ต่อไปในห้องอนาคต แปลงสภาพ virtual เป็นของจริง

-3-

ห้องปัจจุบันมีอยู่จริงก็จริง แต่มันอยู่เพียงแวบเดียว
ก็แปลงสภาพเป็นห้องอดีตอย่างรวดเร็ว วินาทีต่อวินาที นาทีต่อนาที

ดังนั้นหากชั่วโมงนี้เรานั่งฝันฟุ้งซ่าน ก็เท่ากับว่าชั่วโมงนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นในชีวิตของเรา
เราเสียเวลาชีวิตไปหนึ่งชั่วโมงฟรี ๆ

หากฟุ้งซ่านหนึ่งวัน ก็เสียเวลาชีวิตไปหนึ่งวันฟรี ๆ

ดังนั้นการวิตกเรื่องของวันพรุ่งนี้จึงเป็นการเสียเวลา เสียพลังงานเปล่าๆ
ที่ประหลาดก็คือบางคนสามารถทำลายห้องปัจจุบันได้เป็นปี ๆ
รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในห้องสุดท้ายของชีวิตเสียแล้ว

เราสามารถฝันอนาคตได้ทุกอย่าง แต่จุดปฏิบัติการอยู่ที่ห้องปัจจุบันเสมอ
ไม่ว่าคิด-ทำอะไร มันก็จะกระทบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องอนาคต

-4-

ทางพุทธสอนให้ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน เป็นการเตือนสติไม่ให้เราเสียโอกาสใช้ห้องปัจจุบันโดยไม่จำเป็น

บางคนอาจถามว่า ไม่ใช้ห้องปัจจุบันแล้วจะเป็นไร ในเมื่อมันเป็นชีวิตของเรา
แต่เราต้องไม่ลืมว่าห้องสามห้องนี้ไม่ได้มาฟรี ๆ มันมีค่าเช่า ค่าเช่าก็คือเวลาและพลังงานของเรา

กินข้าวอิ่มแล้วกลุ้มใจเรื่องอดีตหรือกังวลเรื่องอนาคตจึงเป็นการเสียข้าวสุก

ความจริงคือเราแก้ไขอดีตไม่ได้ ไม่ว่าจะอยากแก้แค่ไหน
แต่เราอาจเปลี่ยนอนาคตได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำของเรา ณ ขณะจิตนี้

ชีวิตของเราทุกคนคือเวลาปัจจุบันเท่านั้น ไม่ใช่อดีตหรืออนาคต
โอกาสที่จะสร้างสรรค์หรือทำลายชีวิตเราอยู่ ณ ขณะจิตนี้ ณ ห้องปัจจุบันนี้เท่านั้น

จะทำอะไรก็ทำ เพียงแวบเดียวห้องแห่งนาทีนี้ก็กลายเป็นห้องอดีตแล้ว

และอีกแวบเดียว เราก็อยู่กับนาทีสุดท้ายของชีวิตแล้ว

ขอบคุณบทความจาก

วินทร์ เลียววาริณ

www.winbookclub.com

5 เมษายน 2557

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ห้องสามห้อง โดย วินทร์ เลียววารินทร์ (อ่าน 7134 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้