“แพ้”ของฉัน

“แพ้”ของฉัน
............

ในสายตาผองพรรคประจักษ์แน่
ว่าฉันแพ้พ่ายพับอย่างยับย่อย
บางคนก็เหยียบย่ำลงซ้ำรอย
โดยกล่าวถ้อยหยันหยามเอาตามใจ

ใครว่าแพ้ว่าไปไม่ขอเถียง
สภาพเยี่ยงที่เป็นมองเห็นได้
ความสูญเสียสิ่งหวงทั้งปวงไป
สมควรให้เขาหยันว่าฉันแพ้

ในของรักของหวงทั้งปวงนั้น
สิ่งใดกันเล่ามีที่คงแน่
ประจักษ์แจ้งทั้งมวลล้วนผันแปร
สภาพแท้ไม่ผิดอนิจจัง

การพ่ายแพ้อย่างนี้แหละดีแล้ว
จะได้แคล้วศัตรูผู้โอหัง
แพ้เป็นพระละบาปกรรมหยาบยั้ง
ถ้าคิดหวงชำนะจะเป็นมาร

แพ้คนอื่นหมื่นพันล้านไม่ชั่ว
ถ้าแพ้ตัวสิทรามสิ้นสุขศานติ์
ชะนะสิ่งใดใดไม่ยืนนาน
ฉันต้องการเพียงจะชำนะตน

ยอมแพ้เพื่ออบรมข่มกิเลส
กำจัดเหตุแห่งทุกข์ปลูกกุศล
ชนะใจได้ครองค่าของคน
ฉันจึ่งทนรับค่าคำว่าแพ้.

@ เต็ม อภินันท์
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๘ / ๑๘.๔๕ น.

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “แพ้”ของฉัน (อ่าน 3053 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้