:049:
แต่ช้าแต่แห่แหนอ้อมแขนรับ
เสียงฉิ่งฉับกรับเคาะเพราะดีดสี
มงเท่งมงส่งสนั่นลั่นปฐพี
สุขเกษมเปรมปรีดิ์ชื่นชีวัน
ด้วยหัวใจใฝ่รักในอักษร
แม้นยามนอนกลอนตามถึงความฝัน
พาละเมอเพ้อพร่ำครวญรำพัน
จนเมียนั้นหมั่นไส้ไม่ดูดี
เมียกับกลอนนอนคิดพินิจหนัก
ล้วนสิ่งรักนักหนายากลาหนี
ทุกวันหมองตรองอุราหาวิธี
ปลอบขวัญศรีมีใจให้กานท์กลอน
หากวันใดไร้กลอนมาอ้อนอ่าน
สันนิษฐานมารใจไล่หลอกหลอน
จนต้องลี้หนีห่างร้างสัญจร
เที่ยวซอกซอนร่อนเร่เพียงเอ้กา
~บูรพา~
:a015:
