# กลบทวสันตดิลกวาที #

* บวชชีหนีรัก *

คำพี่ก็ ว่ารัก ปักใจหลง
ทุกระยะ มั่นคง อนงค์โฉม
จะจริงรึ หลอกให้ ใจทรุดโทรม
มิลดละ หักโหม จู่โจมจัง

สิ่งที่บอก กลอกกลิ้ง หรือจริงหนอ
หรือน้องก็ แค่เป็น เช่นความหลัง
เพียรประเหลาะ ลดเลี้ยว เหนี่ยวนุงนัง
รึรักจะ ถูกฝัง ดั่งของตาย

ก็เอาเถอะ แล้วแต่ ดวงแดพี่
ส่วนน้องนี้ ปล่อยรัก ให้หักหาย
ด้วยเป็นเพราะ ซึ้งใน น้ำใจชาย
เลยสละ ง่ายดาย รักคลายพลัน

และปล่อยผละ รักหลง คิดปลงปลด
ริรักก็ รันทด หมดแรงฝัน
ขอบวชชี ดีกว่า จิตจาบัลย์
ถอนพันธะ เรานั้น จบกันไป

น้องวิเคราะห์ แล้วพี่ ดีที่สุด
ก็รักเปราะ ถึงจุด เกินฉุดไหว
มิยึดเกาะ หรือเหนี่ยว รั้งเกี่ยวใจ
ขอลาไกล ดีกว่า ไขว่คว้าลม

หญิงหนิง พราววลี

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ทค่ะ

กลบทวสันตดิลกวาที ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๘๓ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ
๑.) ให้ ๓ คำแรกของวรรคสดับ (วรรค ๑) ใช้ ต คณะ (ครุ-ครุ-ลหุ) นำหน้า
๒.) ให้ ๓ คำแรกของวรรครับ (วรรค ๒) ใช้ ภ คณะ (ครุ-ลหุ-ลหุ) นำหน้า
๓.) ให้ ๓ คำแรกของวรรครองและวรรคส่ง (วรรค ๓ และ วรรค ๔) ใช้ ช คณะ (ลหุ ครุ ลหุ) นำหน้า
๔.) ให้ ๒ คำแรกของต่อไป (วรรค ๕) ใช้ ครุ ๒ คำ นำหน้า
,จากนั้นวรรคต่อไป ก็ให้วนกลับมาใช้ข้อกำหนดที่ ๑ ไล่ต่อไปเรื่อย ๆ จนจนสำนวนกลอนนั้น
เมื่อนำข้อกำหนดทั้ง ๕ วรรคมารวมกันแล้ว ก็จะกลายเป็นบัญญัติของ "วสันตดิลกฉันท์ ๑๔" นั่นเอง
---------------------------------------------------------------------
[ เกร็ด ] : วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ = (ครุ ครุ ลหุ-ครุ ลหุ ลหุ-ลหุ-ครุ........ลหุ ลหุ-ครุ-ลหุ-ครุ ครุ)
ต คณะ มาจาก โตย หมายถึง น้ำ ประกอบด้วย ครุ-ครุ-ลหุ ดังนี้
ภ คณะ มาจาก ภูมิ หมายถึง ดิน ประกอบด้วย ครุ-ลหุ-ลหุ ดังนี้
ช คณะ มาจาก ชลน หมายถึง ไฟ ประกอบด้วย ลหุ-ครุ-ลหุ ดังนี้
** กลบทนี้มีที่มาปรากฏในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" ไม่มีปรากฏในกลบท "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"