มีต้นทุนเท่ากันอย่าหวั่นไหว
คือหัวใจจดจับที่จ่อจ้อง
และสติคลุมคล้ายดั่งข่ายทอง
ที่กรอกรองกลั่นความเมื่อยามทุกข์
ทางระหกระเหินที่เขินขัด
จักช่วยฝัดฝุ่นละอองและคราบขุก
จากหัวใจเฉื่อยชอนเคยซ่อนซุก
พร้อมจะบุกบากบั่นทางฝันไกล
เพราะมีหวังจึงมีซึ่งชีวิต
กระตุ้นจิตก้าวย่างหนทางใฝ่
หากความหวังยังมีในหัวใจ
จงก้าวไปเพื่อเสริมเติมค่าตน
............... ปลาย อักษร
