ขอแม่ยมยามแล้งอย่าแล้งจิต
วอนเถิดนิดปรานีใจนี้หน่อย
คำว่ารักฝากไว้ในร่องรอย
อย่าวางคล้อยทิ้งขว้างไว้กลางธาร
คือความหวังหนึ่งนิดของจิตนี้
จึงส่งพลีรักกลางหว่างละหาน
หากแม่ยมแหนงหน่ายในดวงมาน
คงถึงกาลว่าดับอับชีวา
คงคร่ำครวญคำโศกสู่โลกแล้ว
คงมิแคล้วโศกสินธุ์รินท่วมหล้า
โลกจะนองคลองสายพรายน้ำตา
เหล่าปูปลาจักร้องก้องระงม
วอนเถิดแม่ช่วยนำคำรักส่ง
อย่าทิ้งลงกลางคลื่นจมขื่นขม
เห็นหัวใจคนทุกข์ขุกระทม
ขอแม่ยมรับถ้อยอย่าปล่อยเลย
............... ปลาย อักษร
