* พี่จ๋า..น้องหนาว *

หนาวลมหนาวพัดผ่าน...สะท้านสั่น
ยามเหมันต์หมองหม่นทนกอดหมอน
หนาวลมหนาวพัดผ่าน...ร้าวรานรอน
บรรจถรณ์น้องอยู่ไร้คู่เชย

หนาวลมหนาวพัดผ่าน...สะท้านไหว
หนาวหัวใจหนักหนาพี่ยาเอ๋ย
หนาวลมหนาวพัดผ่าน...ทุกกาลเลย
ลมรำเพยต้องผิวสยิวกาย

หนาวลมหนาวพัดผ่าน...สะท้านจิต
คอยแต่คิดถึงพี่ที่เฝ้าหมาย
หนาวลมหนาวพัดผ่าน...สะท้านอาย
หนาวมากมายพี่จ๋าอุราครวญ

หญิงหนิง พราววลี

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

* ขาดคนเคียง *

รำพันซึ้งรำพึงเศร้าว่าเหงาหงอย
ใช่สำออยออดอ้อนวอนถวิล
ใช่โกหกยกเสกเมฆเมฆินทร์
เหงาจับจินต์จริงพี่มิมีใคร

ขาดคนคอยห่มผ้าทุกคราหนาว
นอนนับดาวดาษดื่นคืนฟ้าใส
ขาดคนมาช่วยนับซับอุ่นไอ
มาห่วงใยห่มผ้าเวลานอน

จะมีใครใจดีเป็นที่พึ่ง
มอบรักซึ้งร่วมเรียงอยู่เคียงหมอน
มอบรักแท้ห่วงหาและอาทร
ตราบม้วยมรณ์เคียงข้างมิห่างกัน

คนมายินมาเยือนอย่าเลือนหาย
อาจเคยพ่ายเจ็บเหงาเศร้าโศกศัลย์
จึงเข้าใจที่น้องร้องรำพัน
ดุจฝากฝันฝากจิตลิขิตจอง

อีกใครหนึ่งอ้อนออดหยอดคำหวาน
ว่าสงสารน้องมากอยากปกป้อง
จึงมาคิดครวญใคร่ตริไตร่ตรอง
ว่าทั้งสองจริงใจหรือไม่จริง

หญิงหนิง พราววลี

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

คำลงท้ายก็ไม่มีคุณพี่เอ๋ย
ไฉนเลยปล่อยค้างระหว่างฝัน
แล้วจะต่อได้ไงอย่างไรกัน
ทำน้องหวั่นในจิตคิดนุงนัง

"พรานไพร"คล่องคำขานที่หวานหู
ส่วนพี่"หมู"เก่งอ้อนเว้าวอนหวัง
ห่วงน้องเศร้าโศกาน่ารักจัง
เคลิ้มภวังค์ปริ่มสุขทุกนาที

อีกรูปร่างหน้าตาจัดว่าหล่อ
พระเอกหนอยังอายพ่ายแพ้พี่
เฮีย"หมู"เหมือน มาริโอ้ โก้ดูดี
"พรานไพร"นี้เหมือน ณเดช เกรดดารา

เลือกไม่ถูกทั้งคู่ช่างสูสี
ใครช่วยชี้หน่อยนั่นช่วยสรรหา
สาวบ้านน้อยลงมติซิบอกมา
ใครดีกว่าใครหนอขอคนเดียว

(ช่วยโหวตหน่อยนะคะทุกท่าน..อิอิ ^^ )

หญิงหนิง พราววลี

หนอย!ทำน้องตกฝันจนฟันหัก
ไหนบอกรักปักทรวงห่วงใยแสน
อยากจะขอเนื้อเย็นไปเป็นแฟน
แล้วนี่แทนจะรับกลับปล่อยกัน

นี่แหละหนอใจชายมักหน่ายแหนง
จิตเคลือบแคลงคงหยอกหลอกให้ฝัน
คงจีบสาวบ้านน้อยเป็นร้อยพัน
จริงไหมนั่น ณโดด โปรดตอบมา

ส่วนพี่หมูฉายามาริโอ้
ตอนพุงโตท้องใหญ่ใช่มุสา
มาริโอ้เหมือนแท้แค่หน้าตา
หุ่นนั้นหนาตรงข้ามทุกยามมอง

จึงมิมาปรากฏเหมือนหดหาย
ทำตัวคล้ายกันจังชายทั้งสอง
เจรจาพาทีพี่ช่ำชอง
แต่ทุกห้องหัวใจไม่ว่างจริง

 

หญิงหนิง พราววลี

อนุโมทนาขอสาธุ
จงบรรลุแก่นธรรมนำผ่องใส
อานิสงค์กรรมดีพี่พรานไพร
เกิดเป็นดาวลูกไก่..เอ๊ย..ไม่ใช่
น้อมนำใจซึมซับสดับปลง

หวนเทวษเหตุผลคนทั้งหลาย
ไยเวียนว่ายจมปลักรักโกรธหลง
แสวงหาสุขสันต์ความมั่นคง
คอยพะวงยึดยื้อถืออัตตา

ได้เป็นน้องของพี่ก็ดีแล้ว
คงคลาดแคล้วพ้นเล่ห์เสน่หา
พาไปอุดฟันทีนะพี่ยา
ค่ารักษาจ่ายด้วยอย่างวยงง (หุหุ)

 

หญิงหนิง พราววลี