การพูดน้อยถอยคำจำตั้งมั่น
หาหวาดหวั่นยอบตัวกลัวเสียศรี
แท้ถนอมออมไว้สืบไมตรี
แลต้องที่พบปะฉะคารม
เคยรับมอบชอบใจมิใช่หรือ
เคยร่วมมือเบาหนักตักเทถม
เคยหนีร้อนผ่อนคลายส่ายน้ำพรม
เคยห่อห่มผิงไฟไล่หนาวพัน
มีกล้วยไข่ใบแล่งปันแบ่งครึ่ง
ข้าวเหนียวนึ่งปลาป่นกินคนปั้น
กระบวยจ้วงตวงน้ำดื่มด่ำกัน
หัวเราะปั่นคิกคักจักรยาน
ฉันตั้งตาผ่าไผ่ใช้ทำรั้ว
เธอเข้าครัวหุงหาทำอาหาร
ฉันจับขององุดขุดดินดาน
เธอล้างจานเสื่อสาดสะอาดปู
หลบแสงไอในเถียงนั่งเคียงข้าง
ไหว้พระปรางค์ปอยหลวงเดินควงคู่
เขาคงคิดอิจฉาเราน่าดู
หล่อนจึงตู่ว่าฉันนั้นคือแฟน
การพูดน้อยถอยคำจำปิดปาก
เก็บลำบากเหลืออดสะกดแน่น
นอกผ่าเผยภาพพิมพ์ยิ้มแกนแกน
ในโลดแล่นตามหล่อนย้อนเพราะเธอ...
รพีกาญจน์
