ใจรักกัน แล้วมันดื้อ

ใจรักกัน แล้วมันดื้อ
..............

มิเข้าใครออกใครเพื่อได้เสีย
ตั้งศาลเตี้ยมิใช่ไร้เหตุผล
ความวุ่นวายกลัดกลุ้มสุมกมล
จลาจลจึงมีเท่าที่เป็น

ความโกรธแค้นแน่นในใจอัดอั้น
จะพูดกันอย่างไรไม่รู้เห็น
เรื่องเล็กน้อยโตใหญ่เกินใจเย็น
จับประเด็นไม่ถูกเรื่องลุกฮือ

ไม่อยากย้ำคำเก่าให้เข้าหู
ต่างก็รู้แก่ใจมิใช่หรือ
มิใช่เด็กโง่งมหลงอมมือ
ไยยึดถือทิฐิมิไตร่ตรอง

ขืนพูดกันซ้ำซากมากมากเข้า
คำก็เก่าหมดค่าพาหม่นหมอง
ถ้อยคำเตือนเหมือนผักที่หมักดอง
แม้เป็นของบูดเน่ายังเฝ้าคอย

ใจสมัครรักกันมันแสนดื้อ
ต่างก็ถือศรัทธาไม่ล่าถอย
คิดเกื้อกูลทูนเทิดกันเลิศลอย
ใจสำออยใจซึ่งคิดถึงกัน

แยกกายห่างต่างถิ่นดินแดนไหน
แต่ดวงใจฝังรากเกินพรากผัน
มีแต่เคียงคิดชื่นทั้งคืนวัน
ตายเท่านั้นพรากใจจากใจรัก

@ เต็ม อภินันท์
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙ / ๑๙.๑๓ น.

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ใจรักกัน แล้วมันดื้อ (อ่าน 2332 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้