Username:

Password:


  • บ้านกลอนน้อยฯ
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> คำประพันธ์ แยกตามประเภท >> กลอน ร้อยกรองหลากลีลา >> กลับมาทำไม
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: กลับมาทำไม  (อ่าน 27018 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Orion264(มือขวา)
ผู้มีจินตนาการ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:1106
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 16
จำนวนกระทู้: 154



| |
กลับมาทำไม
« เมื่อ: 12, กุมภาพันธ์, 2556, 12:01:32 PM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: กลับมาทำไม




กลับมาทำไม

เธอห่างหายไปนานล้านปีกว่า
แล้วกลับมาทำไม ?  ให้ฉันเห็น
หรือคิดมาเฉือนเชือดอย่างเลือดเย็น
เหมือนฉันเป็นเหยื่อสวาทฆาตกร ?

เมื่อไปแล้วทำไมไม่ไปลับ
เธอทำไมถึงกลับคืนเล่าหล่อน
ไปให้พ้นเถิดหนอฉันขอวอน
อย่าโคจรมาพบกัน ฉันกะเธอ

เพราะสิ้นไร้ไฟสวาทร้อยชาติแล้ว
เหมือนดังแก้วแตกร้าวคราวรักเก้อ
มิประสานแม้บรรจบมาพบเจอ
คงไม่เผลอกลับใจไปยินดี

เธอห่างหายไปนานล้านปีกว่า
ไม่ต้องมาเกี่ยวข้อง...ฉัน..หมอง..ศรี...
ให้มันจบเถิดหนอ...ฉันขอที...
นับจากนี้...ลืมให้หมด..เลิกจดจำ...

Orion264(มือขวา)
๑๐ กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖






หมายเหตุ ไม่ได้ต่อว่าใครนะครับ มันแค่มุขในการแต่งกลอน


บันทึกการเข้า

สารบัญบทกลอน  "Orion264(มือขวา)"
..


โคลงสี่ แต่งแบบวัวพันหลัก
ยามเย็นยลยั่วเย้า     ยอแสง
แสงแห่งอาทิตย์แรง   เริ่มล้า
ล้าอ่อนอวบอมแดง    ดวงเด่น
เด่นดุจไข่แดงจ้า      ก่อนสิ้นสุรีย์

รีรอเพื่อเพ่งฟ้า        ดูดาว
ดาวเด่นเย็นสกาว      เกลื่อนหล้า
หล้าโลกฉ่ำลมหนาว    พัดโบก
โบกสะบัดพัดโชยท้า   ปะพื้นผิวกาย

กายหนาวคราวรุ่นเนื้อ    หนาวลม
ลมผ่านพานระทม      สั่นสะท้าน
สะท้านอกอารมณ์     ไหวหวั่น
หวั่นจิตจนฟุ้งสร้าน    กว่าพ้นราตรี

รพีกาญจน์
อาวุโส
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:19191
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 7
จำนวนกระทู้: 1698



| |
Re: กลับมาทำไม
« ตอบ #1 เมื่อ: 12, กุมภาพันธ์, 2556, 07:45:03 PM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: กลับมาทำไม


๐ กลับมาทำไม                   เยื่อใยสิ้นไปหมดแล้ว
ความหลังที่หวังเพริดแพรว    ความเศร้าแกร่วแล้วทุกห้อง
หลีกไปให้พ้น                    ทุกข์ทนไม่สนใจมอง
เกลียดนักคนรักใจสอง         ฉันต้องครองช้ำน้ำตา

๐ กลับมาทำไม                  หัวใจฉันเนือยเมื่อยล้า
ฝันผ่านทิ้งกาลเวลา             ใยมาทำท่าสะอื้น
หมดสิ้นกันที                      ไม่มีกลับหวนทวนคืน
หากดื้อด้านทนจนฝืน           พรหมยื่นคืนข้ำกรรมเอย
                                       (ยมยื่นคืนร้ายตายเอย)

๐ รพีกาญจน์ ไม่ว่าใคร สนุกตามเพื่อน



รายนามผู้เยี่ยมชม : Orion264(มือขวา)

บันทึกการเข้า

ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก

..
สารบัญบทกลอน  "รพีกาญจน์"
..
หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.14 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.08 วินาที กับ 21 คำสั่ง
กำลังโหลด...