ท่ามกลางผู้คนมากมาย
แต่ภาพของเธอกระจ่างฉาย ในฉากม่าน
เป็นอย่างนั้น อย่างนั้น อยู่เนิ่นนาน
เพราะใจเราประสาน ซึ่งหัวใจ
นี่ใช่ไหมความผูกพัน
ยามเมื่ออยู่ไกลกันก็สั่นไหว
หวิว ๆ ว้าง ๆ อยู่ข้างใน
นี่ใช่ไหม
ความผูกพัน
เมื่อคิดถึง เหมือนผีเสื้อโบยบิน อยู่รอบ ๆ
หมดสิ้นแคว้นแดนกรอบ นรกสวรรค์
เมื่อใจของเราสองใจ อยู่ใกล้กัน
แล้วจะหวั่นอะไร ในระยะทาง
โลกนี้สวย ด้วยความรัก
ที่ทอถักเป็นข่าย ในความห่าง
มีความรัก ห่วงใย มัดไขว้วาง
ทุก ๆ ตารางของใจ
จึงไม่เคยสักครั้ง ที่จะห่างกัน...
(ไม่ถนัดกลอนเปล่า แต่อยากแต่งบ้างครับ)
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
