ท้องฟ้าอึมครึ้มดำด้วยฉ่ำฝน
เตรียมหลั่งหล่นโปรยปรายคลายร้อนรุ่ม
จากแดดแฝงแรงเร้าแดดเผาคลุม
ความชื้นชุ่มคงผ่อนให้อ่อนลง

นั่งเหม่อลอยค่อยคิดพินิจหวน
สิ่งทั้งมวลที่เห็นเป็นความหลง
ครอบจิตใจได้ปลื้มจนลืมปลง
คอยพะวงมิเลือนเคลื่อนจากใจ

แม้ว่าฝนหล่นสู่ดูเย็นเยือก
ทำให้เปลือกผิวกายพอคลายไหว
แต่ร้อนเร่าเผาทรวงทั้งดวงใจ
มันลุกไหม้ยากดับเพราะยับเยิน

ช่างกระไรใจหนอก่อขึ้นมา
ลบศรัทธาที่มีจนลี้เหิน
เหมือนเป็นสิ่งยิ่งค่าที่พาเดิน
แต่ต้องเมินมองเมียงแล้วเลี่ยงไกล

เป็นสิ่งผ่านขานบอกออกซ้ำซาก
มีพบจากพรากถอยคอยฝันใฝ่
สิ่งลมแล้งแจ้งชัดสลัดไป
แล้วเริ่มใหม่ฟูมฟักดั่งรักจริง

คงก้าวรุดหยุดยากไม่อยากคิด
ไม่รู้ผิดหรือถูกดังถูกสิง
การกระทำจำเจเหเข้าอิง
ลืมทุกสิ่งแค่ได้ตามใจตน

1p