คืนสติปริร้าวคราวลุกล้ม
เสมือนบ่มจิตใจให้เสถียร
สิ่งที่ผ่านขานหมดเป็นบทเรียน
มิให้เวียนบรรจบครบอีกครา
กำลังใจให้นำมาย้ำคิด
เป็นลิขิตตนเองต้องเร่งหา
อดีตผ่านสานสร้างการร้างลา
เป็นวิชาในกรอบสอบชีวี
เมื่อถึงคราวก้าวล้มแทบจมดิน
หากมิสิ้นแรงใจจนพ่ายหนี
ลุกขึ้นยืนฝืนกันในทันที
เรี่ยวแรงมีเท่าไรก็ใส่ลง
เจ็บกี่ครั้งยังลุกมาปลุกจิต
มองดูผิดเป็นครูดั่งรู้บ่ง
หนามที่ตำซ้ำซากมิยากคง
หากประสงค์เยียวยารักษาทัน
คงสักวันพลันพบประสบสิ่ง
หัวใจจริงแน่แท้ใช่แค่ฝัน
คงหมดเวรสิ้นกรรมที่ทำกัน
ถึงครานั้นคงสุขไร้ทุกข์ทน
ความผิดใดอภัยกันหันดำริ
อโหสิฝังกลบดั่งลบผล
ก้าวเริ่มใหม่ในทางสว่างยล
ขอเป็นคนสุดท้ายที่ตายเคียง
1p
