.....ผู้แพ้.....


จวบสุดท้ายพ่ายแพ้แก่ชะตา

เดินก้มหน้าตามทางกรรมปางก่อน

ราวต้องสาปบาปจองจำต้องจร

ที่อยู่ร้อนรุ่มเร้าเหมือนเตาไฟ


ดวงกมลป่นแตกแหลกเป็นผง

ยากยื้อคงปล่อยตามเขาหยามใส่

ดังหลู่เกียรติเหยียดศักดิ์หักน้ำใจ

ยากทนไหวใคร่ครวญนั้นล้วนจริง


สู้ยอมทนล้นอกวิตกจิต

สิ่งที่คิดนั้นใกล้ใช่ทุกสิ่ง

ความขื่นขมตรมตรอมยอมประวิง

ด้วยการนิ่งตลอดจนบอดไป


ยอมปราชัยไกลหลีกจำปลีกตน

เพื่อให้พ้นเส้นทางเหมือนขวางไล่

ความชอกช้ำย้ำอกที่ฟกใน

พาหัวใจท้อแท้ยากแลคืน


สูญสลายกลายสิ่งความชิงชัง

มันประดังทับถมทำขมขื่น

ยากจะเหลือเฟือฟายคล้ายกล้ำกลืน

ก้อนสะอื้นที่แน่นในแผ่นทรวง


เกมชีวิตปิดลงหยุดตรงนี้

ไม่ใช่หนีแต่หลีกปลีกกลัวหน่วง

สุดทางเดินเกินรับกับสิ่งลวง

ไม่อยากถ่วงเวลาจำลาไกล


1p

แพ้ความจริงยิ่งหวังดั่งฟ้าแกล้ง แพ้จนแหยงแล้วฉันจึงหวั่นไหว แพ้ห้วงจิตคิดถึงซึ้งบางใคร แพ้หัวใจคิดวนอยู่คนเดียว แพ้เวลาพาผันนับวันย่น แพ้ฟ้าฝนยามแลบแปล๊บปล๊าบเสียว แพ้แสงแดดแผดใส่ไหม้เกรียมเซียว แพ้จริงเชียวฝุ่นฝอยที่ลอยวน แพ้สิ่งของทองแหวนแสนมีค่า แพ้เพชรงามหรูหราแหมน่าสน แพ้เสื้อผ้าหาใส่ใช่หุ่นยนต์ แพ้สายตาผู้คนจนเดินเอียง แพ้เมื่อท้องร้องหิวต้องลิ่วหา แพ้ข้าวปลาถูกลิ้นกินซะเกลี้ยง แพ้ความง่วงตามเคยเลยขึ้นเตียง แพ้"1P"กลัวเดี้ยง...เสี่ยงต่อกลอน Sasi

แพ้ผู้หญิงยิ่งกว่าโดนหมามุ่ย

จนเลิกคุยเพราะคันมันกระฉ่อน

เรื่องเยอะแยะแคะเกาเราต้องจร

ไม่อยากร้อนหัวอกหยิบยกแจง


อย่ามองผิดคิดว่าเกลียดนารี

เลยทำซี้กระเทยจนเลยแหยง

ยังคงชอบมอบจิตมิคิดแปลง

เสาะแสวงคู่แท้เพศแม่เรา


ส่วน 1 p ขี้แพ้แย่ตลอด

หูตาบอดทุกยามเพราะความเหงา

สาระแนแห่ตามด้วยความเมา

กลับมาเศร้าเขียนกลอนป้อน F.B.


อยากจะสุขทุกข์ถนัดโดนจัดวาง

แพ้ทิศทางทุกท่าป้า Sasi 

จำกระเด็นเข็นตัวเลิกมั่วที

แพ้ผูกปีละห้อยเหงาหงอยทรวง


1p


ขออนุญาตเรียกป้า  ซาสี่  นะครับ   รับสัมผัส  ครับผม  อิ..อิ..