ก้มหน้าเลี้ยงลูกพร้อมปลูกฝัง
ห่วงดั่งแก้วศรีมณีปิ่น
รักเจ้าเฝ้าหวงดั่งดวงจินต์
มิสิ้นสายปลูกคือลูกเลย
ดูเจ้าเติบใหญ่ด้วยใจนี้
เจ้าเป็นคนดีนะลูกเอ๋ย
แม่ยอมลำบากเพื่อลูกเอย
ไม่เคยปริปากให้ลูกฟัง
เวลาผ่านไปไม่นานนัก
ลูกรักเติบใหญ่ดั่งใจหวัง
แต่สิ่งที่ได้ไม่สมดัง
ที่ปลูกฝังลูกไว้ดังใจเรา
คบเพื่อนทั่วเมืองเรื่องร้ายครบ
การเรียนไม่จบแม่พบเศร้า
ไม่กลับบ้านช่องจ้องแต่เมา
กินเหล้าทุกวันผลาญเงินทอง
ขอเงินไม่ได้ก็ใส่สาด
เกรียวกราดโกรธเข้าขว้างข้าวของ
น้ำตาของแม่ไหลหลั่งนอง
เจ็บปวดกลัดหนองหมองใจกาย
ความรักยังอยู่ไม่เคยเปลี่ยน
แม้นเจ็บจวนเจียนใจสลาย
รักลูกเหมือนเดิมไปจนตาย
ลูกหญิงลูกชายรู้ไว้เอย
ปลายฝน คนงาม
