.....ไข้ใจ.....

ไข้ที่เฝ้าเร้ารุมเข้าสุมกาย
ยังพอคลายผ่อนหนักด้วยรักษา
ให้ทุเลาเบาบางจนสร่างซา
แพ้พ่ายยาที่กินฤทธิ์สิ้นไป

แต่ว่าไข้ในทรวงที่ล่วงลึก
แม้ยามดึกดื่นนอนยิ่งอ่อนไหว
มันระทมขมขื่นสะอื้นใน
ด้วยว่าใจห่วงหาเกินอาดูร

ภาพลอยเด่นเห็นพักตร์ประจักษ์ยิ่ง
แย้มยิ้มพริ้งเพริศพรายแล้วหายสูญ
จิตผวาคว้าเงาเศร้าเพิ่มพูน
ทวีคูณหน่วงหนักไข้รักรุม

ใยหลอนหลอกบอกเธอพี่เพ้อหา
ถึงขวัญตาวิโยคด้วยโรคสุม
มาจากรักปักลึกผนึกคลุม
ทำร้อนรุ่มใจกายเจียนตายจริง

อยากอ้อนออดพรอดพร่ำรำพันกล่าว
บอกเรื่องราวสุมหนักฤทธิ์รักสิง
ขอเคียงครองจองเฝ้าเข้าแอบอิง
มอบทุกสิ่งในกายถวายเธอ

เพียงตอบรับกับพี่ฤดีเจ้า
ก็อยากเคล้าคลอชิดคิดเสมอ
พร้อมร่วมเรียงเคียงหมอนอ้อนละเมอ
ทำฝันเพ้อหยุดลงด้วยปลงใจ

1p

สัมพันธ์หมายกายมีวจีขาน
ดั่งตำนานความรักประจักษ์ใส
อยากจะชี้ถี่ห่างเป็นอย่างไร
คนถึงได้อยากรู้เฝ้าดูมอง

สิทธิ์แค่ใจใฝ่หานิทราฝัน
เยี่ยมเยียนกันทางใจเมื่อไกลสอง
ชะเง้อแง้แลรายดั่งคล้ายตรอง
ยากจักครองเคียงข้างจนห่างไป

ด้วยตัวไกลใจเหงาเฝ้าคิดถึง
จิตถูกตรึงด้วยหมุดยากฉุดไหว
จนเกิดแผลแลกลัดเห็นชัดใน
เป็นรอยไหม้ขื่นขมระทมคง

หนูเป็นเด็กเล็กนักเรื่องรักใคร่
ควรอยู่ไกลถอยห่างอย่าย่างหลง
จวบถึงวัยใหญ่เติบค่อยเถิบลง
มันก็คงไม่สายจนหน่ายเกิน

1p