ยืนนั่งยอบรอบข้างหว่างซ้ายขวา
แลไปหน้าตาลับหันกลับหลัง
นิ่งเพ่งพิศชิดชมจมภวังค์
สัมผัสฝังยังปลื้มมิลืมเลือน
แลสลับจับเหงาเศร้าสะท้าน
ทรมานปานมีดคมกรีดเฉือน
ยิ่งร้อนรนฝนพราวเย็นหนาวเยือน
ล่วงปีเดือนเคลื่อนคลากว่าพ้นตรม
คำเอ่ยเอิ้นเชิญชวนรื่นม่วนหู
เสียงขากขู่สู้ทนระคนข่ม
แรงกระแทกแตกพร่าไร้อารมณ์
เพลินเพลงพรมพลิ้วผ่านซ่านวิญญาณ์
น้ำหลั่งเลอเอ่อนองท่วมท้องทุ่ง
อรุณรุ่งแสงแดดเริ่มแผดจ้า
บ่ายเมฆดำคำรามท่ามร่ำลา
ฝนสั่งฟ้าล้นท่อรอระบาย
เสียงจิ้งหรีดจักจั่นพลันเงียบกริบ
แสงกระพริบคืบใกล้สาดไฟฉาย
อึ่งอ่างหลบกบเผ่นเขียดเร้นกาย
กลัวจับตายชายเหี้ยมมาเยี่ยมเยียน
อาจยื้อหยิบดิบแห้งวางแจงจด
แต่งเติมรสยาวสั้นกลั่นขีดเขียน
เศรษฐกิจตกสะเก็ดเหตุวิงเวียน
ขอนำเรียนมีบ้างเหินห่างกลอน
:a013:
รพีกาญจน์
