ดังสุรีย์ดับลับสิ้น แสงฉาย
 พสุธากลับกลาย ครั่นครื้น
 นภาหลั่งรินสาย อัสสุ ชลเอย
 มหาสมุทรสุดสะอื้น ร่ำไห้ อาดูร

ฟ้าสยามยามดับสิ้น แสงตะวัน
 องค์ ธ พระทรงธรรม์ เสด็จแล้ว
 สู่แดนนิพพานสวรรค์ สยามโศก
 ดุจบุตรขาดบิดรแก้ว กล่อมเลี้ยง อาลัย

องค์กษัตริย์พระปกเกล้า นิกร
 นิราศสู่ทิพย์อมร เขตฟ้า
 หทัยแห่งไทยนคร แล้วลับ ดับแล
 คงแต่พระคุณจ้า แจ่มแจ้ง จิตสยาม

พระคุณองค์พ่อเพี้ยง แผ่นดิน
 สมพระนามภูมินทร์ ราษฎร์ซ้อง
 มหาราชเอกอมรินทร์ แจ้งจบ โลกแล
 น้อมนบจบจิตพ้อง ไป่ร้าง ลืมพระคุณ

พสกนิกรไพร่ฟ้า ธาตรี
 จักจดจำจงดี แน่ไซร้
 ไทยครั้งหนึ่งเคยมี มหาราช
 องค์เอกแห่งโลกไท้ กษัตริย์แก้ว ภูมิพล

มหาราชใหญ่ยิ่งสิ้น รัชกาล
 เกิดก่อต่อตำนาน กษัตริย์แจ้ง
 ประวัติศาสตร์สืบสาน สยามยศ ยิ่งแล
 เกียรติก่อคำพ่อบ่แล้ง รู้รัก สามัคคี

ด้าวแดนสยามนิกรคล่ำ ดุจร่ำเทวษวาย
 ดวงแดผิว่าจะละมลาย ฤดิโศกวิโยคครวญ
 โอ้ว่าพระแก้ววรกษัตริย์ ปิยะรัตน์ มหิศวร
 ทรงกาละแล้วกิริยะหวน ธ เสด็จสวรรคา
 ไพร่ฟ้าสยามชนประสิทธิ์ พลฤทธิ์แสดงมา
 รวมดวงฤทัยกตญุตา คณนับอนันต์เกิน
 อันแดนสยามพระบิตุราช ธ ประศาสนจำเริญ
 ทรงห่วงผดุงจิระเผชิญ ทุระถิ่นมิหน่ายหนี
 บัดนี้มิแล้วพระวรเกศ บิตุเรศธาตรี
 ไทยล้วนระลึกหทยพลี ผลบุญพระคุณองค์

โอ้เอกกษัตริยบดินทร์ นวมินทรราชา
 สืบราชวงศ์บวรผา สุกะสิทธิฤทธิ์ไกร
 จักรีสยามมนะสถิต บุญะฤทธิทรงชัย
 รุ่งเรืองเจริญจิรสมัย ศุภะแจ้งจรัสสร
 ขอเดชพระตรัยรตนเจ้า ศิระเกล้าสถาพร
 โปรดส่งเสด็จปิยะอมร นิรวานสวรรคา
 ขอคุณพระศรีรตนตรัย อดิศัยประสิทธา
 บุญญาธิการกุศลสา ธุประนมอุดมเทอญ

ดวงใจไทยอยู่ใต้ พระบรม โกศเอย
 ไทยทั่วทุกข์ระทม หม่นไหม้
 คำตรัสสั่งสิสม ครวญใคร่ ตรองนา
 เสียสละรู้รักไว้ สมัครสร้าง สามัคคี

ในหลวงองค์พ่อด้าว แดนไทย
 เสด็จสู่สวรรค์อำไพ จรัสฟ้า
 ลูกหลานหลั่งรินไหล ชลเนตร
 อันแผ่นดินพ่อข้า อย่าให้ ใครครอง

ในหลวงองค์พ่อด้าว แผ่นดิน
 เสด็จสู่สรวงอมรอินทร์ อร่ามฟ้า
 ลูกหลานหลั่งไหลริน ชลเนตร
 อันแผ่นดินพ่อข้า ชีพนี้ พลีถวาย

ไทยเอยเคยอยู่ใต้ ร่มโพธิ์
องค์เอกบรมเดโช เด่นด้าว
บัดนี้พระบรมโก ศะส่อง เตือนเอย
รักแผ่นดินใต้ท้าว พ่อจ้าว เฝ้าเสมอ

มือประนมเกศก้ม กราบกราน
หน้าพระราชสถาน โกศแก้ว
พระพุทธชนมวาร สถิตยิ่ง พยานแล
โอ้พ่อหลวงทรงแล้ว ลับเข้า นิพพาน

อัสสุชลหลั่งท้น สองตา
พระสวดมนต์คาถา เร่งเศร้า
วิหคตกเวหา ชีพดับ
ฤๅจักจงรักเฝ้า เสด็จด้วย สู่สวรรค์

ประชามาท่วมท้น ธรณี
ร่วมก่อกตเวที เทิดไท้
ยามองค์อยู่สามัคคี เฉกเช่น นี้ฤๅ
องค์ไป่อยู่แล้วไซร้ จึ่งได้ แลเห็น

สามัคคีรักไว้ เถิดชน ไทยเอย
ต่อแต่นี้ไป่ยล พ่อแล้ว
เพื่อไทยพ่อหลวงทน ทำเท่า ใดเฮย
สืบแผ่นดินทแกล้ว ดั่งไท้ ทรงประสงค์